Hayatla ilgili herşeyde çok net farkettiğim birşey var, kendine ve hayatın potansiyeline inananlar ve inanmayanlar! Bunun temelinde de öğrenilmiş çaresizlik var, ailede konuşulanlar, çocuklukta öğrenilenler, hayatta yaşananlar, zorlu yollardan geçenler, sıkıntılı şeyler yaşayanlar sonunda inanmayı bırakıyorlar. Artık iyi birşey olacağına, olabileceğine inanmayı bırakıyorlar, bunu bırakınca da nice fırsatların gelip geçmesine izin veriyorlar…

Hayattaki fırsatların bizim farketmemizle ya da inanmamızla alakası var mı? Tartışılabilir bir konu, ama her sıkıntıdan ya da durumdan çıkışın temeli size dayanır. Çok şikayet eden ama içinden çıkmak için birşey yapmayan çok insan gördüm, mutsuz evliliği sürdüren, sevmediği işi bırakamayan, içinde olan yeteneği bildiği halde adım atamayan. Bunun yanısıra içinde olduğu sorunlardan çıkabilmek için evde su böreği yapıp, satıp para kazanıp, çocuk okutan ve bununla hayatını idame ettiren ve yine de bundan hem gurur duyup hem de mutlu olabilen insanlarda var…

Hayata kendini tam teslim edebilecek kadar inanmak nasıl olurdu? Eğer bu dünyaya geldiysek bir türlü hayatta kalabilir miyiz? Aslında evren temelinde bize bolluk ve bereket sunar, denizler balık dolu, ağaçlar meyve dolu, doğada yaşasak birçok şeye ihtiyacımız olmayabilir ama ciddi şehirleşme ile bu fırsatları hem unuttuk hem de farklı standartlar getirdik kendimize… Mandıra filozofu filmini izlediyseniz çok güzel dersler içerir içinde…

O yüzden önce içinde bulunduğunuz sisteme, sonra kendinize, yeteneklerinize güvenmeniz lazım… İçinizde kendi yeteneklerinizi biliyorsunuz aslında ama buna tam zıt işler yapıyorsunuz ve aslında yapabileceğiniz hem yaparken mutlu olacağınız işleri görmezden geliyorsunuz. Birde şans bana gülmez ki diyenler var, bugüne kadar gülmemiş şimdi niye gülsün ki dimi? Aslında bu yine şansı tanımlamaya da geliyor, şans size göre nedir? Nefes alabilmek, sağlıklı olmak, sevdiklerinizin yanında olması bir şans mıdır? Yoksa lotodan para çıkması mı? Yine dönüp dolaşıp tanımlamalarımıza ve öğrenilmiş düşünce sistemimize geri geliyoruz… Hayat kendine inananların elini boş göndermez ve yarı yolda bırakmaz… Önce ufak ufak başlamak lazım, tabiiki elinden geleni yapmakta… sonrası yavaş yavaş gelecek ve zamanla bir oyuna dönecek. Siz isteyeceksiniz hayat size verecek ama nasıl? İnanarak! İste, evrene bırak, hesabını sen yapma…Bir arkadaşımla para ihtiyacı olduğunu konuşurken hemen bir iş bulursam iyi kötü biraz para gelirse dedi, dedim sen neden kanalı belirledin ki paranın gelebileceği bir sürü kanal var senin paraya mı ihtiyacın var yoksa sıkıldığın için bir işe mi? Aslında önce borcumu ödemek için paraya dedi, o zaman sen para isteğini bildir gerisini bırak dedim… Yani siz isteklerinizi söyleyin ve sonrasını da bırakın… Tabiiki bunun yanında pek çok şey var, yine işin iyi niyete de geldiğine inanıyorum başkalarının kötülüğünü isteyen, dedikodu yapan ve yalan söyleyen bir insansanız önce hayatınızı ve içinizi de biraz temizlemeniz gerekir, saf enerji saflığı çeker… Bugünlük bu kadar ama bu konuda yazmaya devam edeceğim hatta örneklerde paylaşacağım… Bugün bu yazıyı okuyorsanız bu size bir mesaj olabilir mi? Hatta bu size bir şans olabilir mi?