Bir koşturma içinde yaşıyoruz hayatı, her şey çok ciddiye alınmalı, düzenli olmalı, herkes düzgün davranmalı hatta mümkünse sizin gibi olmalı (farklılıklara pek tahammülümüz yok). Çalış, para kazan, sonra kazanılan bu parayı AVM’ler de ya da diğer alışverişlerde harca. Birileri mutlu olsun diye yapılan fedakarlıklar, eşim için, çocuğum için, annem için, babam için…

Peki ya kendiniz için ne yapıyorsunuz? Ne hobiniz var? Kendinizle ne kadar vakit geçiriyorsunuz? Kendinize en son nasılsın, hayat nasıl gidiyor diye sordunuz? Ya da kendinize en son ne zaman sevdiğinizi söylediniz? Bir parka gidip salıncağa bindiniz mi? yoksa siz yetişkin olduğunuz için bunlar size göre değil mi? Benim gün içinde canı istediği için 5 kez dondurma yiyen arkadaşım var ve her seferinde de gözlerinde aynı parıltı oluyor ve bir çocuk gibi heyecanlanıyor.

Bence hayatı bir çocuk gibi yaşamalı, onlar gibi hesapsız sevmeli, canı istediğinde ağlamalı, bazen içinden geldiğince gülmeli… Sahilde gezerken elim sende oynayabilmeli… İçinden geldiğinde zıp zıp zıplamalı… Gülmeye daha çok vakit ayırıp, ağlayacak dert aramak yerine mutlu olmak için bahaneler bulmalı ve herkesin kendi alanı olmalı, kendi özel zevkleri, hobisi ve zamanı. Hayatı çok ciddiye almayın aslında çok kısa bir hikaye hayat ve üzülmek için sebepler aramak yerine gülmek ve eğlenmek için sebepler arayın. Ancak böyle mutlu olur ve mutluluğu, sevgiyi etrafımıza yayarız…

Eğlenceli ve sevgi dolu bir gün dilerim…